من از اون آدمام که راحت میتونم با "شنیدن" به یه موسیقی حالمو تغییر بدم.مثلا پرت بشم به آینده یا غرق بشم در گذشته. یه فردی هست به اسم"میم.رسولی" که میاد آهنگها رو میکس میکنه بطرز عجیبی حال خوب کن.اولین اثری که ازش شنیدم قطعه"هیهات" بود که برای ماه محرم ساخته بود.دومین قطعه ای که الان داره پخش میشه هست"Icky ". اونوقت این موزیک بیکلام انگار نسخه صوتی پاییز باشه.یعنی اگه بشه گفت رنگ نارنجی ماله پاییزه، نارنگی مخصوص این فصله، بارون ماله این زمان از ساله و هزار

دلم میخواد دور شم. برم یه جا تنها با خودم خلوت کنم. فکرایی که تو سرم سنگینی میکنن رو بریزم بیرون. دلم میخواد دور شم. برم بالا، نزدیک به ابرا. فارغ از هیاهو و درگیری های زمین. دلم میخواد دور شم. برم جایی که فقط طبیعت باشه و بس. بشینم با خودم حساب کتاب کنم، ببینم کجای راهم. کجای راه نیاز به اصلاح داره؟ دلم میخواد دور شم. برم خودمو پیدا کنم. فک میکنم این زندگی داره منو تو خودش گم میکنه. داره حواسم پرت میشه از اصل به فرع.

و بعد از مرگِ بُشر حافی او را به خواب دیدند . گفتند :خدای با تو چه کرد ؟گفت :با من عتاب کرد و گفت : در دنیا از من چرا چنین ترسیدی ؟ ندانستی که کرم صفت من است ؟ #تذکره_الاولیا دل نوشته: خدایا خودت حال هممون رو خوب کن، من حساب کردم مثل همیشه به لطف و کرمت. پ.ن:به رسم رعایت امانت داری، متن از کنال تلگرامی شیدایی(https://t.me/shey_da_e) پر شکسته ی من را ببین خدای کریم ببین چگونه شدم مُستکین خدای کریم نشسته ام سر راهت مگر نظر بکنی تویی غنی و منم خوشه چین خدای

آقا جان! اربعین بیست و پنج سالگی هم پیاده روی اربعین نیستم،بین الحرمین هم نیستم،نیومدم که اذن زیارت "شاه غریبان" رو هم ازتون بگیرم ؛ "خسته و درمانده ام از همه جا رانده ام قافله ی زائرا رفته و جا مانده ام" یک:آقا بطلب که به هوای حرمت محتاجم.

یه خونه بدون بزرگتر هیچه.وقتی پدر نباشه.مادر نباشه .این"نبودن" برای من تو تخیل هم نمیگنجه که زیاد باشه،که الهی من نباشم و دنیام نباشه. من الان شدم مثه وقتی که سوم دبستان بودم.وقتی بابا ماموریت میرفت و من با اینکه قول عروسک و کلی سوغاتی میداد،از سر شب میرفتم زیر پتو و تا میتونستم گریه میکردم.اون موقع هایی که میگفتن چند روزه میره و زودی میاد و خودش تلفنی میگفت گریه نکنم،اما من بچه تر این حرفا بودم.